Een tweede ontwikkeling betreft een andere manier van kijken naar de rol van journalistiek, die op Society 5.0 werd toegelicht door
Hossein Derakhshan. In debatten over democratie en journalistiek zien we de media vaak als een kanaal voor de verspreiding van informatie. Wat in zo’n functionele analyse buiten beeld blijft, is de rituele kant van mediagebruik.
Rituelen zijn handelingen die we uitvoeren om onze collectieve identiteiten en de manier waarop we de wereld begrijpen en ervaren te bestendigen, verdiepen of vernieuwen. Lange tijd gold het lezen van een dagblad of het kijken naar het journaal als een dagelijks ritueel dat lezers en kijkers als burgers met elkaar verbond, en in haar berichtgeving een gedeelde werkelijkheid produceerde. Waarbij die gedeelde werkelijkheid ook weer het idee van de ideale burger weerspiegelde: iemand – vaak man – uit de middenklasse die het als plicht ziet om goed geïnformeerd te zijn over de wereld. Het nieuwsbericht was daarvoor een ideaal genre: korte zakelijke informatieve updates over actuele ontwikkelingen.
Uiteenlopende ontwikkelingen hebben de afgelopen decennia dat burgerschapsideaal uitgehold. We zijn – althans volgens Derakshan – minder geïnteresseerd geraakt in de wereld van de politieke openbaarheid, en ons meer en meer en meer gaan richten op onze binnenwereld: onze familie, vrienden, en de lokale wereld om ons heen. Sociale media versterken die trend: daar wisselen we vooral ‘nieuws’ uit over onszelf en onze naasten.