|
|
Aanleiding was de
Golden Nica
, de ‘Oscar voor de mediakunst’ die het festival jaarlijks uitreikt. Die ging naar de muziekvideo
The Hardest Part
van de band Washed Out, gemaakt door Paul Trillo. De indrukwekkende, zij het wat neurotische, clip is de eerste die is gemaakt met
SORA
. Dat is het nieuwe, nog niet openbare text-to-video-model van OpenAI.
AI is voor Trillo meer dan een technologische methode, schrijft de filmmaker in
een uitgebreide reflectie
. Zijn relatie met AI is zoals die van modeontwerpers met hun stoffen. Sommige ontwerpers zien dat niet als dood materiaal dat zij tot leven wekken met hun ontwerpen, maar andersom. Stoffen voelen voor hen als levend materiaal dat tot de maker spreekt. Door de stof te voelen, op te rekken of te vouwen gaan ze ‘in gesprek’ met het materiaal en raken ze geïnspireerd. Voor Trillo is werken met AI vergelijkbaar:
|
"
What is unique about AI is that it's this more fluid, organic process where you're ideating. You have your idea, it feeds into the final product, and then the final product gives you a new idea to go back into the writing phase and rewrite.
"
|
|
|
Screenshot uit The Hardest Part, een muziekvideo gemaakt met AI (bron: YouTube)
|
De kwaliteit van AI ligt volgens Trillo in de dromerige, surrealistische esthetiek van de beelden het kan genereren. Het zijn geen fotorealistische weergaven, ze werken eerder zoals een herinnering: enigszins incompleet, wat verwrongen of juist rooskleurig en nostalgisch. Zoals hij zelf schrijft:
|
"
AI models are like memory banks and time capsules, so the idea came from exploiting that aspect. Rather than being truly authentic to reality, AI creates something new—an uncanny reflection of our reality that deceives us into believing something that never happened.
"
|
Die esthetiek paste perfect bij het liedje, dat gaat over de relatie van een stel vanaf de middelbare school tot het eind van hun leven.
Voor filmmakers is het belangrijk om de kwaliteit van AI onderdeel te maken van hun eigen creatieve proces, vindt Trillo. Hij deed dat door uitgebreide dialogen aan te gaan met Sora. Zijn prompts waren vaak pagina’s lang, inclusief uitgebreide beschrijvingen van camerabewegingen, lichtvoering, stemming enzovoorts: ‘Much of this was about crafting the prompt and getting SORA to do what was in my head, finding the right combination of words to create the desired effect.’ Zo kan AI de menselijke creativiteit juist versterken, aldus Trillo.
Kritiek op het medium
Een sterk verhaal, maar niet iedereen op Ars Electronica was het eens met de onderscheiding van de filmmaker. Kunstmatige intelligentie, zo luidde de kritiek, is langzaamaan een bepalende factor aan het worden in de maatschappij. Van het maken van kunst tot het verkrijgen van een hypotheek en de controle van een publieke ruimte. Maar de logica van dat systeem is verre van transparant. Bovendien is het eigendom van grote commerciële techbedrijven die vooral winst willen halen. Verder kost het trainen en gebruiken van AI enorm veel energie en water. Om nog maar te zwijgen over de werkomstandigheden van de mensen die AI-modellen trainen en dan de diefstal van het creatieve werk waarmee de modellen worden gevoed.
Moet je als festival zo’n systeem belonen met een belangrijke kunstprijs? Moeten we niet op zoek naar opensource-alternatieven? En moet je als kunstenaar mee willen werken aan de ontwikkeling van zo’n systeem?
|
|
